Piše: dr Čedomir Bogićević
Nominovani kandidat parlamentarne većine za mandatara crnogorske vlade reče da je Tito bio diktator.
Ko je Josip Broz Tito (1892-1980)?
Inicijator, organizator i vođa narodnooslobodilačkog ustanka i pokreta u Jugoslaviji protiv fašističkog zavojevača i domaćih kvislinga (1941-1945), vrhovni komandat NOV i POJ, inicijator osnivanja prvih organa narodne vlasti, narodnooslobodilačkih odbora, kao i AVNOJ-a kao vrhovnog predstavničkog i zakonodavnog organa, sa NKOJ-em kao narodnom vladom tokom NOB-a i socijalističke revolucije iz kojeg je izrasla DFJ, FNRJ, SFRJ, kao federalne zajednice ravnopravnih naroda i republika, maršal Jugoslavije, jedini vojskovođa u drugom svjetskom ratu koji je ranjen u borbama na frontu,trostruki nosilac Ordena Narodnog heroja, nosilac Oddena Karla Marksa, Lenjina i Nehrua, osnivač Pokreta nesvrstanih, čijim su autoritetom oslobođeni mnogi narodi ispod kolonijalne vlasti imperijalnih sila, iskonski zagovornik ideje samoodređenja i prava na samoopredjeljenje, nosilac ideje o radničkom samoupravljanju (1950.), i pobornik traganja za aksiologijom ideje društvene organizacije kroz teorijsko-humanističke i socijalno-etičke determinante epohalnog sistema društvenog samoupravljanja (1953.) kao kolosalnog dostignuća civilizacije, po Kantovoj filozofskoj ideji autonomije kao društvenoj praksi logosa, kroz biće i mišljenje kao teleološkog izraza individualne i kolektivne egzistencije – cilj i zahtjev svakog subjekta individualne i kolektivne egzistencije (auto-sam, nomos-pravilo) kao negaciju podvlašćenosti, htjenja i volje o samosvijesti i samoodređenju čiji fenomen je izražen kroz heteronomiju, (hetero-drugi, nomos-pravilo), kad ljudi prestaju biti slobodna bića, pod vlašću drugoga i odsustva autonomije volje.
Nakon preliminarne sjednice Raselovog suda u Beogradu 1970. čiji je domaćin bila SFRJ, preko člana tog suda dr V. Dedijera, učesnik te sjednice i član Suda, francuski filozof egzistencijalizma Ž.P. Sartr, zahvalivši se na prijemu obratio se Titu:,,Predsjedniče, vaša zemlja je otjelovljenje mog filozofskog učenja o čovjeku i ljudskom društvu”. Nakon toga zamolio je domaćine da posjeti Crnu Goru, ustaničke Košćele, kao mjesto 13-julskog ustanka crnogorskog naroda, što je, po Sartru, najznamenitiji događaj Drugog svjetskog rata ali i sveukupne ljudske istorije, kao i grad Cetinje. . Oduševljen idejom samoupravljanja kao društva u kojem ljudi sami upravljaju svojom sudbinom bez nametanja volje drugog, on je u pismu jednom prijatelju svoju filozofsku doktrinu egzistencijalizma izrazio u formuli: Egzistencijalizam = čovjek = čovječnost = autonomija = samoupravljanje = 13. Jul 1941. = Crna Gora.
Tokom epohe društvenog samoupravljanja 1953-1989 Crna Gora je doživjela kolosalni razvoj n svim sektorima društvenog života.
Tragajući za humanističkim vrijednostima čovjeka i socijalnih odnosa kao gnoseološkog izraza normativne svijesti subjekata ljudskih odnosa Tito je vrijednosni sistem oblikovao izvan apstraktnih atributa čovjeka i društva vezujući ih kao neodvojive i dijalektički povezane sa konkretnim vrijednostima čovjeka i njegovim položajem u sistemu društvenih odnosa.
Djelatni um Josipa Broza Tita je ljudsku stvaralačku ontologiju i bitak pretvarao u slobodu kao conditio sine qua non ljudskog dostojanstva. On je, poMiroslavu Krleži, svjetsko istorijska ličnost što je izvršila preobražaj na svjetskoj pozornici po načelima Kantove ideje mira.
Titovo istorijsko NE rezoluciji Informbiroa 1948. jedan je od najvećih društveno istorijskih poduhvata pregnuća slobode kao izraza prava naroda da sami biraju svoj put u budućnost pod kulturom prosvijećenih ideja čovječanstva.
U američkoj enciklopediji u odrednici ,,Tito” piše:,,Pobjedio Hitlera, zaustavio Staljina, nadmudrio Čerčila”.
Da nije bilo Josipa Broza Tita i njegovog partizanskog pokreta, ne bi bilo ustanka crnogorskog naroda niti narodnooslobodilačke borbe jugoslovenskih naroda, kao ni Crne Gore i Crnogoraca, koji su bili izbrisani iz društvene, političke i geografske gnoseologije 1918. na tzv. Podgoričkoj skupštini, i vječno bi ostali u topionici ljudske istorije pod egidom velikosrpskog hegemonizma, bez ikakvog subjektiviteta kao nekakva teritorijalna oblast srpske kraljevine i dio zajednice srpskog sveta.
Kandidat za mandatara takođe je poručio da ne treba slaviti 9. Maj kao Dan pobjede nad fašizmom. Ta poruka predstavlja poniženje dostojanstva slobodoljubivog čovječanstva, sramnu negaciju borbe svih naroda Jugoslavije za slobodu, uvredu za milionske žrtve širom svijeta u Drugom svjetskom ratu, najvećem oružanom sukobu u istoriji svijeta u kom je vojno-operativno angažovano 120 miliona pripadnika oružanih formacija i tokom kojeg su počinjeni genocid i zločini protiv čovječnosti, a s lica zemlje zbrisano 6 miliona pripadnika jevrejskog naroda. Crna Gora je na žrtvenik slobode priložila 40 000 stanovnika dok je ukupno 110 000 izbačeno iz društvenog stroja zbog teških oblika oštećenja organizma, ranjavanja, pri čemu je uništena cjelokupna privredna struktura. Crna Gora je dala 247 narodnih heroja i Cetinje kao grad-heroj.
Atakom na Tita i 9. Maj, ne bi nikakve poruke sa Cetinja, kao ni crnogorskih institucija, i odgovornih ljudi na položajima, u odbrani najsvijetlih tekovina crnogorskog oslobodilačkog pregnuća. No, iako zviči kao ironija i cinizam, iz crnogorskog zakonodavnog sistema koji uređuje oblast državnih praznika, isključen je pomen na 9. Maj. Nije dovoljno da je on samo praznik EU koji se usput obilježava nekim prigodnim programima, nego mora biti dio tradicije crnogorskog naroda, kao praznik – neradni dan, u kom će se na adekvatan način podsjetiti na slobodarske, humanističke inetičke vrijednosti tog datuma (9. Maj 1945, kada je njemački Rajh potpisao kapitulaciju pred antihitlerovskom koalicijom u Berlinu).
Antifašizam je vrijednost evrospke i sveopšte civilizacije, ali sa stanovišta crnogorskog bića tekovina antifašizma je usko reducirana ideja koja ne obuhvata sve aspekte revolucije koja je izvedena, čije društvene vrijednosti (Crne Gore) počivaju na praiskonskoj blagodeti čovjeka – pravdi slobodi I jednakosti, kao ontološkim vrijednostima Marksove ideje o ljudskom društvu kao podruštvljenom čovječanstvu, istorijski ostvarenom socijalno-etičkom bitku koje je nasilno srušeno 1989. u takozvanoj antibirokratskoj revoluciji (čitaj: kontrarevoluciji), kada je Crna Gora umjesto da proglasi nezavisnost, postala sramni saučesnik u ratovima na teritoriji bivše SFRJ. Po Heraklitovom causus nexus-u – panta rei (sve teče) Crna Gora propustila je izvršiti preobražaj društvenog bitka u skladu sa ontološkom idejom pravde – iusticia fundamentum regnorum, kako bi se započeo novi projekat društvenog oslobođenja kao ,,ljudskog gnijezda na drvetu budućnosti”.
Treba napomenuti da na desetine gradova u svim dijelovima svijeta nosi ime po Titu.
