Ministarstvo prosvjete u Crnoj Gori ustanovljeno je 1882. godine i nazivalo se Ministarstvo prosvjete i crkvenih poslova. Prije formiranja Ministarstva za poslove prosvjete u tadašnjoj Crnoj Gori bili su zaduženi pojedinci od ugleda i autoriteta za praćenje i razvoj ove djelatnosti.
Piše: prof. Radovan Damjanović
RATKO ĐUKANOVIĆ je rođen 1941. godine u Lukovu, opština Nikšić. Osnovnu, kao i Učiteljsku školu završio je u Nikšiću, a Filozofski fakultet (pedagoška grupa predmeta) u Beogradu (1965). Doktorsku disertaciju iz oblasti primjene nastavnih metoda u obrazovanju odraslih, odbranio je 1982. godine. Biran je u sva akademska zvanja na Univerzitetu Crne Gore i ima zvanje Profesora emeritusa.
Po završetku studija radi u Centru za socijalni rad opštine Nikšić, potom je kraće vrijeme radio Zavodu za zapošljavanje Nikšić i kao pedagog u osnovnoj školi. Od 1972. do 1975. godine bio je direktor Radničkog univerziteta u Nikšiću. Od 1975. do 1981. godine radi na rukovodećim funkcijama u OK SK Nikšić. Nakon ovog radnog angažmana Đukanović svoj profesionalni put vezuje za Univerzitet Crne Gore. Izvodi nastavu iz pedagogije, andragogije i didaktike na jedinicama Univerzitetu Crne Gore (Filozofski fakultet, Prirodno-matematički fakultet, Muzička akademija) i na Univerzitetu „Mediteran“ (Fakultet za strane jezike, Fakultet vizuelnih umjetnosti). Jedan je od osnivača i prvi šef Odsjeka za učiteljski studij na Filozofskom fakultetu u Nikšiću. Biran je za prorektora za nastavu, predśednika Senata i člana Nastavno-naučnog vijeća Univerziteta CG. Od 1995. do 1999. godine nalazio se na dužnosti rektora Univerziteta Crne Gore. Član više matičnih komisija za formiranje fakulteta. Član je Odbora za obrazovanje CANU.
Od 1982. do 1986. godine je bio republički sekretar (ministar) za prosvjetu, odnosno predśednik Republičkog komiteta za obrazovanje, kulturu i nauku, kao i član Izvršnog vijeća Crne Gore. Bio je predśednik Pedagoškog savjeta Crne Gore. Aktivno se uključio (2000-2010) i u reformske procese obrazovnog sistema u Crnoj Gori. Bio je i predśednik Nacionalnog savjeta za obrazovanje odraslih.
Objavio je više desetina naučnih i stručnih priloga iz obrazovanja kao i šest knjiga od koji navodimo: Metodičke osnove obrazovanja odraslih, Efikasnost nastavnih metoda, Obrazovanje kao politika i praksa, Didaktičke teme, Andragogija. Aktivni je učesnik više naučnih i stručnih skupova (kongresa, savjetovanja, simpozijuma i sl.). Biran je za člana redakcija više časopisa u Crnoj Gori i Jugoslaviji.
Bavio se i drugim javnim, političkim i stručnim aktivnostima. Bio je poslanik u Skupštini CG, delegat u Saveznoj konferenciji SSRNJ, član Jugoslovenske komisije za saradnju sa UNESCO-m, prerdśednik komisije za dodjelu nagrade „Oktoih“, predśednik Andragoškog društva CG i Jugoslavije, član Predśedništva SPDJ i sl.
Dobitnik je više društvenih priznanja, između ostalih i Ordena Republike SFRJ, Plakete Univerziteta Crne Gore i dr.
MIODRAG LEKIĆ je rođen 1947. godine u Baru, đe je završio osnovnu školu i gimnaziju. Studira u Beogradu na Fakultetu političkih nauka (međunarodni odnosi) i studije završava 1971. godine.
Po završetku studija radi kao profesor sociologije i političke ekonomije u barskoj Gimnaziji (kasnije Školski centar „Niko Rolović“). zatim je bio direktor Informativnog centra u Baru (1980-1982), nakon čega je imenovan za direktora Kulturnog centra Bar. Na funkciju predśednika Republičkog komiteta za obrazovanje, kulturu i nauku i člana Izvršnoj vijeća izabran je 1986. godine. Poslije reorganizacije i formiranja nove strukture vlasti, nakon nemira u Crnoj Gori i Jugoslaviji, u martu 1989. godine imenovan je za republičkog sekretara za obrazovanje, kulturu i nauku. Bio je član Jugoslovenske komisije za saradnju sa UNESCO-m. Početkom devedesetih godina prelazi sa radom u diplomatiju (ambasador SFRJ u Mozambiku, ministar inostranih poslova u Vladi Crne Gore, ambasador SRJ u Italiji).
Od 2004. godine je profesor na La Sapienca univerzitetu u Rimu, a od 2006. na Luiss-u, Fakultetu političkih nauka.
Bavi se međunarodnom kulturnom saradnjom, a posebno ga interesuju kulturno-istorijske veze Crne Gore sa Italijom i Francuskom, kao i italijanski i francuski jezik.
Bavi se publicističkim radom. Objavio je više stručnih radova iz oblasti međunarodnih odnosa i diplomatije. Autor je i koautor više knjiga.
LUKA VUJOŠEVIĆ je rođen 1928. godine u Fundini kod Podgorice. Završio je osnovnu školu u Fundini, a Gimnaziju u Podgorici 1951. godine. Na Prirodno-matematičkom fakultetu u Beogradu (studijska grupa za mehaniku) diplomirao je 1955. godine. Poslijediplomske studije na istom fakultetu završava 1962. godine magistarskim radom, da bi dvije godine kasnije odbranio doktorsku disertaciju iz oblasti inkompatibilnih deformacija elastičnih materijala.
Po završenim studijama radio je dvije godine u Gimnaziji u Podgorici, a 1958. zasniva radni odnos na beogradskom Mašinskom fakultetu, a potom na Tehničkom i Mašinskom fakultetu u Titogradu. Izvodio je nastavu na Mašinskom, Elektrotehničkom, Metalurškom i Građevinskom fakultetu Univerziteta Crne Gore. Pored nastave obavljao je i druge funkcije u crnogorskom visokom školstvu: Rukovodilac je Nastavno-naučnog vijeća Tehničkog fakulteta (pet godina), prorektor za razvoj Univerziteta, predśednik Poslovodnog odbora Složene organizacije tehničkih fakulteta, dekan Građevinskog i Mašinskog fakulteta, na kojim mjestima je dao značajan doprinos razvoju i konstituisanju studija tehničkih nauka u Crnoj Gori. Član je više matičarskih komisija za osnivanje fakulteta i instituta u Crnoj Gori (Nastavničkog fakulteta u Nikšiću, Studija matematike i fizike). Predśednik je Odbora za dodjelu nagrade „Oktoih“. Biran je u sva akademska zvanja, a status redovnog profesora ima od 1979. godine.
Biran je 1990. godine za republičkog sekretara (ministra) za obrazovanje, kulturu i fizičku kulturu, na kojoj dužnosti je ostao relativno kratko vrijeme (1991), ali su i tu došle do punog izražaja njegove organizacione sposobnosti, saradnja, odlučnost i odgovornost.
Profesor Vujošević je posebno značajan doprinos dao razvoju naučne djelatnosti u Crnoj Gori. Ostvario je plodnu saradnju sa kolegama iz Beograda, Kragujevca, Moskve i drugih univerzitetskih centara.
Bio je plodan pisac udžbeničke literature. Objavio je, samostalno ili kao koautor, 13 univrzitetskih udžbenika, priručnika i monografija. Pisac je prvog stalnog udžbenika na Univerzitetu Crne Gore.
Dobitnik je više stručnih priznanja i zahvalnica (Nagrada „Oktoih“, diploma počasnog člana DIT Jugoslavije, plakete Univerziteta CG i dr.)
Umro je 2005. godine.
PREDRAG – MIŠO OBRADOVIĆ je rođen 1937. godine u Lubnicama, opština Berane. đe je završio osnovnu školu. Gimnaziju završava u Bijelom Polju, a na Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta Beograd diplomira matematiku 1961. godine. Poslijediplomske studije, odbranom magistarskog rad, završava na istom fakultetu 1964. godine. Doktorsku disertaciju je odbranio na PMF Sveučilišta u Zagrebu 1974. godine. Bio je na usavršavanju na Univerzitetu u Voronježu (SSSR).
Od 1964. radio je na Pedagoškoj akademiji u Nikšiću, nakon čega je bio godinu dana na naučnoj specijalizaciji u Rusiji. Izvodio je nastavu iz matematičkih disciplina na Tehničkom, Elektrotehničkom, Mašinskom, Metalurškom fakultetu, Fakultetu za pomorstvo i Institutu za matematiku i fiziku. Biran je u sva akademska zvanja na Univerzitetu CG. Biran je u zvanje Profesor emeritus. Jedan je od inicijatora i organizatora osnivanja matematičke gimnazije u Podgorici.
Na dužnost ministra prosjete i nauke biran je 1991. godine, prvi sa tim zvanjem poslije ukidanja ovog ministarstva 1951. godine. Dolazi na funkciju ministra u vrijeme krupnih društveno-političkih promjena u zemlji što dovodi i do promjena u vaspitno-obrazovnom sistemu Crne Gore. Mijenja se zakonodavna infrastruktura i najznačajnije promjene dolaze u srednjem obrazovanju (ukidaju se glomazni školski centri, konstituišu se tri tipa srednje škole, pooštreni su uslovi za upis na četvorogodišnje škole i na fakultete putem kvalifikacionih ispita, otvorena je mogućnost osnivanja privatnih stručnih škola i sl.). Pored toga centralizuje se upravljanje i finansiranje obrazovanja, ukida se Zavod za školstvo i Prosvjetno-pedagoška služba (oni se pripajaju Ministarstvu), Prosvjetni savjet postaje savjetodavno tijelo i sl.
Bavi se pitanjem razvoja visokog obrazovanja u Crnoj Gori. Obavljao je i niz drugih funkcija: član je Savjeta tehničkih fakulteta, šef katedre za matematiku i fiziku, direktor Instituta za matematiku i fiziku, predśednik Skupštine i prorektor Univerziteta (dva mandata), rektor Univerziteta Crne Gore od 1999. godine i dr.
Obavljao je dužnost predśednika Društva matematičara i fizičara Crne Gore, član uprave i generalni sekretar Saveza društava matematičara, fizičara i astronoma Jugoslavije i sl. Bio je član Pedagoškog savjeta Crne Gore.
