…….. Da smo mi osjećajan narod – i kulturan pride – uvjerili su me građani mog rodnog grada Nikšića. Uglavnom svojim snagama, bez značajnog upliva kulturnog establišmenta, učinili su nekoliko, po mom sudu, divnih stvari. Prije svega: omaž Vitu Nikoliću, na 21. godišnjicu njegove smrti; bogat program sa dosta poezije, duha i mnogo prisutnih Nikšićana. Drugo, spontana akcija kandidovanja nikšićkog kantautora Miladina Šobića za Trinaestojulsku nagradu. U par dana prikupljeno je više od pet hiljada potpisa podrške ovoj inicijativi. Pred voljom ovog najvećeg žirija u Crnoj Gori poklonio se i zvanični žiri te je u dirljivij ceremoniji, uz ovacije prisutnih, Šobić primio nagradu od predsjednika Skupštine Crne Gore. Takvi su Nikšićani, ne trebaju im inicijativni odbori ni koordinatori ni pi-ari: kad osjete da je nešto ispravno i pošteno i ljudski onda se to proširi telepatski i funkcionišu kao jedan. Napravili su i Lejk fest, najbolji pop-rock festival u regionu. I to po nikšićki, bez brendiranih pokrovitelja i velikih budžeta. U mome gradu Budvi to obično košta 3-5 miliona eura. Činjenica da su to uradili sopstvenim snagama govori o autentičnom i neprekinutom urbanitetu grada.
Milorad Pustahija
(Teorija svega,Pobjeda, 27.septembar 2016.g.)
