DŽUDO KLUB “BRAĆA LABUDOVIĆ”
Pojava Džudo kluba Braća Labudović, bila je pravo osveženje ne samo za ženski džudo, nego i za ženski sport uopšte, kako u Nikšiću, tako i u Crnoj Gori, pa i u Jugoslaviji, i u potpunosti je razbila mišljenja o džudou kao izrazito muškom sportu.
Najuspješniji DŽK Braća Labudović
Dugo je bilo prisutno mišljenje da je džudo kao borilački sport namijenjen isključivo za mušku populaciju. Ovo se posebno odnosilo za crnogorske prostore, tako da i pojava titogradskih šampionki Slavice Đurović (prve prvakinje Jugoslavije iz davne 1974. godine) i kasnije šestostruke prvakinje sa kraja 70-tih i početka 80-tih godina prošlog vijeka Mirsade Ganić, kasnije izuzetne rukometašice Budućnosti, bili su samo pojedinačni primjeri. Međutim pojava Džudo kluba Braća Labudović, bila je pravo osvježenje ne samo za ženski džudo, nego i za ženski sport uopšte, kako u Nikšiću, tako i u Crnoj Gori, pa i u Jugoslaviji, i u potpunosti je razbila mišljenja o džudou kao izrazito muškom sportu.
Džudo klub “BRAĆA LABUDOVIĆ“ osnovan je 1982. godine, a na inicijativu dr Bojana – Lula Mandića, koji je radio kao stomatolog u istoimenoj školi. Njegov predlog naišao je na odobrenje Uprave škole i njenog tadašnjeg direktora Branka – Baća Damjanovića, koji je bio i prvi predsjednik kluba. Prve dvije godine Klub je radio kao sekcija pri Sportkom društvu škole, a kada je svojim rezultatima prevazišla njene okvire, registrovan je kao sportski Klub. Stručni rad je povjeren Lulu Mandiću. Njegov stručan, planski i disciplinovan rad ubrzo je dao i rezultate. Posle dvije godinu u rad kluba se uključio i Ljubomir Nikolić. Prvi rezultati su postignuti na republičkom, a od 1985. godine, osvajanjem Kupa Jugoslavije za juniore, i na saveznom nivou. Kup Jugoslavije za juniorke je osvojila ekipa u sastavu: Zorica Sokolov (-48 kg), Snežana Baćović (-52 kg), Veselinka Krivokapić (-56 kg), Nada Komnenić (-61 kg), Slavka Marojević (-66 kg), Snežana Radović (-72 kg) i Zorica Blagojević(+72 kg). Od 1989. godine takmičarke ovog kluba preuzimaju potpunu dominaciju u jugoslovenskom ženskom džudo sportu, sve do 1995. godine. U tom vremenu su osvojile pet uzastopnih titula ekipnih prvaka Jugoslavije, pet puta Kup za seniorke, a šest puta Kup Jugoslavije za juniorke. Prvu ekipnu titulu prvaka Jugoslavije 1989.godine osvojila je ekipa u sastavu : Stanka Krivokapić (-48 kg), Zorica Sokolov (-52 kg), Snežana Baćović (-56 kg), Nada Ognjenović (-61 kg), Slavka Marojević (-66 kg), Dušanka Marojević (-72 kg) i Zorica Blagojević (+72 kg). Ogroman doprinos u osvajanju kasnijih titula pored navedenih dale su Danojla Đurđevac, Jelena Mićović, Danka Stevović, Marija Milić, Lidija Perović, Evica Jovović, Violeta Vučković i druge. Muška ekipa Kluba takođe je imala dosta uspjeha. Tako su oni 1990. godine izborili prvoligaški status, pobjedom na republičkim kvalifikacijama, i nastupali su na ekipnom Prvenstvu Jugoslavije samo jednu sezonu. Ekipu su činili Željko Sokolov, Ranko Papović, Dragan Bigović, Milosav Jocović, Božo Dulović…
Klub je na pojedinačnim prvenstvima Jugoslavije osvojio 303 medalje (88 zlatnih, 83 srebrnih i 132 bronzanih). Broj osvojenih medalja na prvenstvima Crne Gore nije registrovan, ali sigurno broji nekoliko desetina hiljada. Takmičarke kluba su u tom periodu činile okosnicu reprezentacije Jugoslavije. Osvojene su i dvije medalje na Prvenstvu Evrope za juniorke(Stanka Krivokapić i Danojla Đurđevac), desetak balkanskih i dvije mediteranske medalje.
Bojan-Lule Mandić je rođen 1954. godine u Dubrovniku. Osnovnu školu i Gimnaziju je završio u Nikšiću. Stomatološki fakultet je završio u Beogradu, gdje je i magistrirao , doktorirao i specijalizirao na maksilofacijalnoj hirurgiji. Radio je u Bolnici Nikšić, a sada radi na Maksilo-facijalnoj klinici u Beogradu.
Bojan Lule Mandić
Džudom se počeo baviti od studenskih dana u DžK “Partizan“ i DžK “Student“ u Beogradu, gdje je imao priliku da tu vještinu uči od tada najboljih poznavalaca ovog sporta u Jugoslaviji Svetislava Esa Ivanovića i prof. Srbe Popovića. Uporedo je upisao i završio Višu trenersku školu na odsjeku za džudo. Po završetku studija imao je ideju da u Nikšiću formira klub, gdje bi permanentno edukovao mlade ovom sportu, što bi vodilo mentalnoj stabilnosti i zrelosti ličnosti. Radeći kao stomatolog u Osnovnoj školi “Braća Labudović”, osnovao je istoimeni džudo klub, uz pomoć tadašnjeg direktora Brankom Baća Damjanovića. U klubu je obavljao stručne poslove trenera i šefa stručnog štaba. Temeljan, stručan, disciplinovan i planski rad, uz red i gvozdenu discipline, počeo je davati rezultate, koji su prevazilazili okvire grade i Crne Gore, pa čak i Jugoslavije. Radio je obilne planove priprema treninga, u svim periodima godišnjeg ciklusa, koji su se do detalja morali ispoštovati. Uz takav rad, vodilo se računa i o vansportskim aktivnostima, kao što su redovni sistematski pregledi, kontrola ocjena u školi, održavanje lične higijene, uključivanje roditelja u rad Kluba i drugo. Takav rad je utemeljio prepoznatljivu školu džudoa, koja je dugo dominirala jugoslovenskom ženskom džudo scenom. Svi ostvareni rezultati kluba vezani su za njegovo ime, pa se slobodno može reći da je on i zaštitni znak Kluba. Njegov uticaj na rad kluba, kako na sve takmičare, tako i na trenere i upravu, bio je veliki, čak i onda kada je zbog profesionalnih obaveza bio fizički osutan iz Nikšića. Razultati koji su ostvareni sa klubom iznešeni su u dijelu opisa rezultata DžK “Braća Labudović”.
Od 1988. godine bio je trener ženske reprezentacije Jugoslavije, i na toj funkciji je predvodio na svjetskom prvenstvu u Beogradu 1989. godine, gdje su dvije nikšićanke Zorica Blagojević i Slavka Marojević osvojile sedma mjesta. Selektor ženske džudo reprezentacije Jugoslavije je od 1990. do 1993.godine. Sa reprezentacijom Jugoslavije imao je mnogo uspjeha, posebno na Evropskom prvenstvu u Ankari za juniorke 1990. godine, kada su osvojene četiri medalje, od kojih dvije takmičarke iz DžK “Braća Labudović” (Stanka Krivokapić srebrnu i Danojla Đurđevac bronzanu). Kao selector bio je i učesnik Olimpijskih igara 1992. godine u Barseloni, gdje je nastupila Zorica Blagojević, kao do sada jedina takmičarka kojoj je to pošlo za rukom. Majstor je džudoa, i nosilac majstorskog zvanja VI. DAN.
Za postignute rezultate u radu kluba i reprezentacije dva puta je nagrađivan za najuspješnijeg sportskog radnika Nikšića i to 1989. i 1990. godine. Sa klubom je 1990. godine dobio priznanje Sportski podvig godine u Crnoj Gori u organizaciji dnevnog lista Pobjeda, kao i 1994. godine najprestižniju nagradu grada “18. Septembar“.
Laureati nikšićkog sporta 1970-2015
Autori: Ljubomir Ljuca Nikolić i Radovan Raco Mijanović
