Nikšiću je, tokom tri dana, od 23. do 26. avgusta 1987. godine pripala čast da bude domaćin padobranskog prvenstva Jugoslavije. Bilo je to, do tada, najveće okupljanje ljubitelja padobranstva u nas.
Predsjednik Organizacionog odbora Vladimir Vukmirović na otvaranju prvenstva
U cilju što boljeg sprovođenja takmičenja, formirani su obimni komiteti: Organizacioni od 34 člana i Izvršni od 28 članova, načijem se čelu nalazio ugledni privrednik Nikšića i vazduhoplovni poslenik, Vladimir Vukmirović.
Ukupno je bilo predstavljeno 13 aero-klubova iz čitave zemlje. Bili su to: Aero-klub “Split” iz Splita, “Ivan Sarić” iz Subotice, “Heroj Pinki” iz Novog Sada, “Rudi Čajavec” iz Banja Luke, “l partizanska avijacija” iz Prijedora, zadarski “Zadar”, “Lesce” sa Bleda, paraćinska “Naša krila”, “Krila Kvarnera” iz Rijeke, “Mujo Stanimirović” iz Niša, “Žarko Zrenjanin” iz Zrenjanina, titogradski “Špiro Mugoša” i “Jurij Gagarin” iz Skoplja.
Od daleke 1949. godine, kada je održan prvi šampionat u padobranstvu u Rumi, ovo je bilo 35. jubilarno okupljanje najboljih padobranaca u klasičnim disciplinama za muškarce i žene: figurativnim skokovima, pojedinačnim i grupnim skokovima na cilj. Bili su tu još i pojedinačni skokovi na cilj u vodu sa visine 800 metara, na obližnjem akumulacionom jezeru Krupac, čiji je pokrovitelj bila Pivara “Trebjesa”.
Među učesnicima takmičenja bilo je desetak veoma uspješnih takmičara, dobitnika mnogih domaćih i međunarodnih priznanja.
Takmičenje je održano u izvanrednim uslovima i po veoma pogodnom vremenu. Proglašeni su postignuti rezultati u pojedinačnom i generalnom plasmanu i generalnom ekipnom plasmanu. Od pojedinaca, najbolji je bio Bogdan Jug, a od ekipa njegov klub ALC “Lesce” sa Bleda. Drugo mjesto pripalo je ekipi iz Banja Luke, a treće Prijedorčanima. Letačke usluge uspješno je obavila posada vojnog aviona “AN-2”.
Nikada do tada naše Kapino Polje nije bilo prekriveno bijelim kupolama padobrana, kao ovog puta. Sjatila su se u Nikšić brojna imena jugoslovenskog padobranstva, a Nikšić se pokazao kao dobar domaćin jednoj od, do tada, najvećih vazduhoplovnih manifestacija u nas. Zasluge za uspjeh ove zanimljive priredbe, sigurno je, najviše pripadaju Miodragu Damjanoviću, tada sekretaru Narodne tehnike Nikšića.
Radi kvalitetnog informisanja, izdata su dva broja specijalnog Biltena sa potrebnim podacima o takmičenju i postignutim rezultatima. Urađen je i prigodan amblem, kružnog oblika, gdje lik padobrana simbolizuje datu manifestaciju.
Te godine, iskusni i oprobani član Kluba, Rade Minić postao je vlasnik dozvole profesionalnog pilota. Godinu dana kasnije, takvu dozvolu dobio je i Darko Šakotić.
U posljednje nekolike godine rad u Klubu nije bio na željenom nivou. Razlog tome uglavnom je bio nedostatak finansijskih sredstava što je, inače bio stalni pratilac rada. Djelatnost modelarske sekcije je bila skoro zamrla. Zahvaljujući entuzijazmu i upornosti starijih članova, donekle je održavan kontinuitet u radu. Sa Skupštinom opštine Nikšić, povoljno je riješeno pitanje zaposlenja dva profesionalna lica: jednog letača i jednog avio mehaničara.
Stiče se utisak da je život na Kapinom polju ponovo počeo poprimati nekadašnji izgled. Opet su članovi sekcije “zasukali rukave”. U toku 1987. godine završen je aneks uz postojeći hangar, urađeno je padobransko naselje i završeni pristupni putevi do objekta.
Nabavljena je određena količina alata i opreme za normalan rad modelarske sekcije, što je pomoglo da se izvrši obuka modelara-početnika. Obučeno je 15 modelara za izradu osnovnih tipova modela, dok je 12 radilo na modelima većih kategorija.
Efekat takvog rada je učešće na takmičenjima: opštinskom, republičkom i saveznom. Na republičkom takmičenju Velibor Mrdak je zauzeo prvo mjesto, a na saveznom treće.
Uspješno je radila i sekcija raketnih modelara, te je obučeno čak dvadesetak polaznika u ovoj grani modelarstva.
Jedriličari iz opravdanih razloga nijesu imali rezultate, kako je to bilo planirano. Dvije jedrilice tipa “Vuk-T”, nalazile su se na modifikaciji u Vršcu do kraja ljeta. U klubu je postojalo deset jedriličara, kao i 13 nastavnika jedriličarstva. U toku godine obavljeno je samo 34 leta sa naletom od 34 sata.
Po programu osnovne obuke motornog letjenja, obučeno je šest pilota za školu rezervnih oficira i šest pilota za potrebe klubova, sa naletom od po 30 sati letjenja.
Iz nekoliko crnogorskih aero klubova, tokom godine u Nikšiću je letjelo 38 pilota sa 2081 naleta i 588 sati leta. Za to su korišćena četiri aviona “UTVA-75”. Pored njih dodijeljen je bio i avion “UTVA-66”, koji je bio pogodan za izbacivanje padobranaca. Inače, zbog neimanja pogodne letilice za padobranstvo, ono je ovog puta bilo dosta zapostavljeno, pa su sve nade usmjeravane na neko bolje vrijeme. Interesovanje za padobranstvo je postajalo veće nakon održavanja 35. padobranskog prvenstva Jugoslavije.
NEISPUNJENA ŽELJA – VAZDUHOPLOVNA AKADEMIJA
Koliki se značaj pridavao nikšićkom i crnogorskom vazduhoplovstvu tih godina, govori podatak o planiranju otvaranjaViše vazduhoplovne škole pri Filozofskom fakultetu u Nikšiću. Trebalo je da to bude prva obrazovna ustanova ove vrste u Crnoj Gori, jer su u to vrijeme svi crnogorski piloti obučavani u školi JAT-a u Vršcu. Tadašnji dekan Filozofskog fakulteta dr Blagoje Cerović izrazio je puno razumijevanje i povjerenje i dao podršku za tu aktivnost. Za polaznike je, uz to, bilo predviđeno učenje engleskog jezika na odsjeku koji je tada postojao pri Fakultetu.
Kako je bilo planirano, na Vazduhoplovnoj školi je trebalo da se obučavaju, kako domaći kandidati za potrebe civilnog i ratnog vazduhoplovstva i kontrole leta, tako i piloti iz stranih zemalja. Predavački kadar za obuku pilota obezbjeđivao se od nastavnika letjenja poniklih u Nikšiću, a koji su inače obučavali mlade pilote za potrebe vazduhoplovsta naše zemlje.
Inicijativu za sve ovo su dali: Radomir Peković, Branko Đurović, Miodrag Mrvaljević i Duško Petrović, uz zdušnu pomoć Stanislava-Ćana Koprivice.
Na kraju ipak nije došlo do ostvarenja ove zaista prihvatljive i korisne inicijative. Preduhitrili su je drugi, važniji i prečniji događaji.
U Titogradu je sredinom maja 1989. godine održana smotra mladih tehničara u organizaciji Narodne tehnike Crne Gore. Tom prilikom Aero klubu “Nikšić” dodijeljeno je priznanje “za uspješno učestvovanje i postignute rezultate na XXVl smotri mladih tehničara Crne Gore”, gdje su se nikšićki vazduhoplovci predstavili u najboljem svijetlu.
U vremenu od 28. juna do 3. avgusta 1989. godine obavljena je obuka šest pilota-kandidata za školu rezervnih oficira avijacije i trenažno letjenje za još tri kandidata. Ovom obukom rukovodio je Radomir Peković, upravnik Aero kluba i nastavnici motornog letjenja Miodrag Mrvaljević i Miodrag Grubač.
Letačka obuka trajala je 37 dana. Svi kandidati, pored praktičnog dijela predviđenog programom, obavili su i teorijski dio ispita. Obuka je obavljena sa tri aviona tipa “UTVA-75”, a održavanje letilica je bilo na zavidnom nivou od strane avio mehaničara Petra Ljuljđurovića.
U organizaciji Aero kluba “Nikšić” i Aero kluba “Špiro Mugoša” iz Titigrada, oko 30 mladića, među kojima i dvije djevojke, krajem juna 1989. godine, obučavalo se u skokovima padobranom na Kapinom Polju.
U aprilu 1990. godine, na Kapinom Polju je predstavljen dvomotorni putnički avion “Antonov AN-28”. Ovu letilicu je u Nikšiću prezentovao JAT, sa ciljem da se u dogledno vrijeme uspostavi avio veza Nikšića sa većim centrima u zemlji.
Avion je imao povoljne karakteristike, dovoljna mu je bila kratka sletna staza dužine 265 metara. Cijena prevoza je bila 25 odsto niža od tada redovne.
Kako je bilo planirano, trebalo je da ekonomični “Antonov” leti tri puta nedjeljno na relaciji Nikšić-Beograd i obratno, a Kapino Polje je imalo sve preduslove za to.
Nažalost, od lijepe zamisli i ideje se odustalo prije realizacije, pa avion nikada nije počeo da saobraća.
Piše: Dino Tuzović
