Džudo Klub “Akademik “ je osnovan 1965. godine, a nastao je iz sekcije koja je počela sa radom godinu dana ranije. Sekciju je vodio Milorad-Miško Vujović sa Cetinja, kome je često pomagao i Nikola Miljević.
Dragomir Migina Bečanović
Osnivač modernog džudoa je prof.dr. Džigoro Kano (1860 – 1938). On je od rane mladosti izučavao razne škole džiu-džicua, da bi 1882.godine osnovao školu “Kodokan“ (Institut za traženje puteva). Na njemu je izučavao tehnike borenja, usavršavao ih i prilagođavao, a neke i sam kreirao, rukovodeći se načelom uz minimum snage – maksimum efikasnosti. Na taj način stvorio je novi način borenja koga je nazvao džu-do (džu-nježan, mekan, gibak-do put, način, princip). Džudo je velikom brzinom osvojio svijet zahvaljujući između ostalog i autoritetu njegovog osnivača, i danas se kao jedan od najmasovnijih sportova vježba na svim kontinentima. Na Olimpijskim igrama džudo se prvi put pojavljuje 1964. godine u Tokiju, kao privremeni član, da bi na igrama u Minhenu 1972. godine postao stalni član porodice olimpijskih sportova. Prvi džudo klub u bivšoj Jugoslaviji osnovan je 1951. godine u Zagrebu, a odmah potom i u Beogradu i u Ljubljani. U organizaciji Džudo Saveza Jugoslavije na Cetinju je 1962. godine održan prvi seminar džudoa u Crnoj Gori. Seminar je vodio dugogodišnji savezni selektor Jugoslavije Svetozar Mihajlović, u to vrijeme profesionalni trener Omladinskog Džudo i Sambo Kluba “Slavija”- Novi Sad i nosilac crnog pojasa 3. dan. Tako se ova godina smatra godinom osnivanja džudo sporta u Crnoj Gori. Jedan od polaznika ovog seminara bio je i naš sugrađanin, u to vrijeme istaknuti sportista i sportski radnik Kićun Lješković. Poslije seminara održana je i promocija ovog sporta u više gradova Crne Gore, među njima i u Nikšiću (24. 12. 1962.godine).
Petar Ilić
Džudo Klub “Akademik “ je osnovan 1965. godine, a nastao je iz sekcije koja je počela sa radom godinu dana ranije. Sekciju je vodio Milorad-Miško Vujović sa Cetinja, kome je često pomagao i Nikola Miljević. U toj sekciji pored ostalih trenirali su i Petar Ilić, Braho Adrović, Miodrag Stevanović, Drago Mijović, Vuković, Roganović i drugi. Kako je Vujović zbog radnih obaveza morao prestati sa vođenjem treninga, tu je ulogu preuzeo Petar Ilić, za koga se može reći da je rodonačelnik ovog sporta u Nikšiću. Osnivanjem Kluba, kome je dato ime Akademik ( treninzi su tada obavljani u Sali Učiteljske škole, po je po tome dobio ime), uz redovne treninge i omasovljivanje, stvaran je kvalitet, koji se kasnije nadograđivao, po čemu je ovaj klub prepoznatljiv u Crnoj Gori i mnogo šire. Prvi predsjednik Kluba bio je Kićun Lješković. Na Malom stadionu, krajem 1965. godine, održan je prvi meč između Titograda i Nikšića. Po sjećanju Petra Ilića, trenera i takmičara, u tom meču se posebno istakao Drago Mijović, kao i borba Stevanovića protiv Momčila Milića. Početni uspjesi na republičkom nivou, doveli su do omasovljavanja Kluba, iz kojeg se stvarao kvalitet, koji će ubrzo dati rezultate i na saveznom nivou.
Milić i Milica Ilić
Tako je već 1975. godine, Petrov mlađi brat Milić Ilić, uspio da osvoji titulu prvaka Jugoslavije za juniore koje je održano u Splitu, kao i peto mjesto na prvenstvu Evrope u Finskoj, što mu je omogućilo da bude proglašen za najboljeg sportistu grada. U razvoju Kluba veoma je značajna 1979. godina, kada je u kvalifikacijama u Zenici Akademik izborio plasman u Prvu saveznu džudo ligu Jugoslavije, pošto je u odlučujućem meču uspio da napravi veliko iznenađenje i pobijedi favorizovanu ekipu DžK “Milicionar “-Beograd, koja se za ovu priliku pojačala se nekoliko reprezentativaca. Ekipa Akademika je tada nastupala u sastavu: Dimitrije Roćenović(-60 kg), Nail Banda(-65 kg), Momir Mijušković(-71 kg), Milić Ilić(-78 kg), Milić Radulović(-86 kg), Zoran Blečić(-95 kg) i Miloš Ostojić(+95 kg). Kasnije je klub sa velikim uspjehom nastupao u društvu najboljih jugoslovenskih ekipa. Prve jugoslovenske pojedinačne seniorske medalje osvojene su 1981.godine u Celju, kada je Ranko Miranović postao prvak u svojoj kategoriji +95 kg, kao i vice-prvak u apsolutnoj konkurenciji, dok je Momir Mijušković osvojio bronzanu medalju (-71 kg). Od 1985. godine, po završetku takmičarske karijere, Milić Ilić preuzima mjesto prvog trenera, njegov pomoćni trener postaje Nail Banda, dok Petar Ilić obavlja dužnost šefa stručnog štaba. Dolaskom nove generacije predvođene sa Dragomirom Bečanovićem, uz Ranka Miranovića, Rajka Mrvaljevića, Dragoljuba i Željka Radulovića, braće Šabotić i drugih Klub dugo vremena izbija u sami vrh jugoslovenskog muškog džudoa. Poslije tri titule ekipnog viceprvaka, kao isto toliko osvojenih trećih mjesta, konačno 1992. godine u Beogradu Klub je po prvi i jedini put u muškoj konkurenciji osvojio titulu ekipnog prvaka Jugoslavije, kada je u finalnom meču savladan DžK “Bor “- Bor rezultatom 8:6. U finalnom meču ekipa je nastupala u sastavu: Dragan Mrvaljević (-60 kg), Esmir Šabotić(-65 kg), Ranko Bojanić (-71 kg), Dragoljub Radulović(-78 kg), Ranko Papović (-86 kg), Željko Radulović (-95 kg) i Dano Pantić (+95 kg). U finalnom meču zbog povrede nije nastupio aktuelni seniorski prvak Jugoslavije u teškoj kategoriji Kosta Blečić. I u pojedinačnoj konkurenciji muška ekipa postiže zapažene rezultate, osvajajući medalje na republičkim, saveznim, balkanskim, evropskim i svjetskim takmičenjima. Dragomir Bečanović postiže najbolji rezultat u istoriji jugoslovenskog džudoa, kada 1989. godine u Beogradu osvaja titulu prvaka svijeta u svojoj kategoriji (-65.kg). Pred njim su tada padali šampioni Urugvaja, Španije, Zapadne Njemačke, Sovjetskog Saveza i u finalu Istočne Njemačke. Ovom njegovom uspjehu je prethodila titula vice-prvaka Evrope, koju je osvojio 1997. godine u Parizu. U tom periodu tri takmičara su ispunili olimpijsku normu i učestovali na Olimpijskim igrama i to Dragomir Bečanović 1988. godine u Seulu, Dano Pantić 1992. godine u Barseloni i Dragoljub Radulović 1996. godine u Atlanti. Od 1995. godine, dolaskom iskusnih takmičarki iz DžK “Braća Labudović“: Nade Ognjenović, Jelene Mićović, Violete Vučković, Evice Jovović…, uz mlade i talentovane: Jelenu Kostić, Draganu Živković, Gordanu Radulović, sestre Anu i Milicu Ilić, Merimu Rebronju, Slađanu Pejović.., ženska ekipa preuzima dominaciju u jugoslovenskom džudou sve do 2006. godine. U tom periodu one su uspjele da osvojile sedam titula ekipnog prvaka SRJ, odnosno SCG. Djevojke Akademika osvajale su i evropske (Jelena Mićović), mediteranske (Nada Ognjenović), balkanske i savezne zlatne medalje. Velike uspjehe takmičari Akademika su nastavili i poslije sticanja nezavisnosti Crne Gore. Predvođeni Srđanom Mrvaljevićem, vice-šampionom svijeta iz Pariza 2011. godine, drugim sa Prvenstva Evrope do 23 godine iz Moskve 2006. godine, dva puta učesnikom na Olimpijskim igrama 2008. u Pekingu i 2012. godine u Londonu, koji je već ispunio olimpijsku normu za Rio De Ženeiro 2016. godine i osvajačem medalja na brojnim Grand Prix turnirima, nastavljena je niska uspjeha. Mrvaljević će nastupom na Olimpijskim igrama u Riju po treći put biti učesnik istih, čime se može pohvaliti mali broj sportista svijeta. Uz njega treba pomenuti i mlade: Nikolu Gušića, Tanju Božović, Anđelu Džaković, Tamaru Đurđevac, Danila Pantića… koji takoođe osvajaju medalje na evropskim prvenstvima i svjetskim kupovima u mlađim uzrastnim kategorijama. Posebno je uspješne nastupe u 2014.godini imao Nikola Gušić, osvajanjem titule vice-prvaka Evrope za mlađe seniore (do 23 godine) u Vroclavu (Poljska). Od 2007. godine za šefa stručnog štaba postavljen je Dragan Šćepanović, a treneri su Majo Đurđevac i Dragana Živković. Klub je dugi niz godina najmasovniji i najtrofejniji klub u Nikšiću i u Crnoj Gori. Takmičari ovg kluba su više puta birani za najbolje sportiste Crne Gore, a Dragomir Bečanović 1989. godine i za najboljeg sportistu SFRJ.
Ženska ekipa “Akademika”, sedmostruki šampion SRJ i SCG
Ekipa “Akademika” iz 1995. godine
Klub je 1999. godine transformisan u Sportsko Akcionarsko Društvo DžK “Akademik“, čiji je većinski akcionar MUP RCG, a ostali manjinski akcionari su Opština Nikšić, Pekara Nikšić i Mlin Nikšić. Poslije pet godina Klub se ponovo transformiše u sportski kolektiv pri Ministarstvu sporta RCG, a njegovi akcionari postaju osnivači. MUP RCG, kao većinski akcionar Kluba, je 2001. godine na mjestu gdje se nalazila stara sala SOFK-e grada, izgradio novu savremenu salu za treninge, kakvu ne posjeduje malo koji sportski kolektiv sa prostora bivše SFRJ. Aktuelni predsjednik Kluba je duže od 12 godina g-din Dragan Pejanović iz MUP-a RCG. Klub je dobitnik i najveće opštinske nagrade grada 18. septembar 1995. godine.
Najbolji sportisti, treneri i sportski radnici Nikšića, Crne Gore i Jugoslavije iz DžK “Akademik“-Nikšić
Prvi koji je izabran za najboljeg sportistu Nikšića bio je Milić Ilić (1975. godine). Poslije njega ovo laskavo priznanje grada su dobijali: Zoran Blečić (1980), pet puta uzastopno Dragomir Bečanović (od 1985. do 1990.), Dano Pantić (1992.), Želko Radulović (1993.), Dragoljub Radulović (1995.), dva puta Jelena Kostić (1996. i 2002.), Nada Ognjenović (1997.), Jelena Mićović (2000.), Marko Radulović (2005.), četiri puta Srđan Mrvaljević (2006, 2008, 2011, 3013.) i Nikola Gušić (2014.). Dragomir Bečanović je dva puta proglašavan za najboljeg sportistu Crne Gore (1987. i 1989.). 1989. godine je izabran u svim anketama za najboljeg sportistu Jugoslavije (beogradski dnevni list Sport i zagrebačke Sportske Novosti), za četvrtog sportistu Balkana i petog na Mediteranu. Iste godine dobio je i priznanje Sportski junak godine u Crnoj Gori u anketi dnevnih novina Pobjeda. Nosilac je i najprestižnije nagrade grada Nikšića 18. Septembar. Ostali sportisti Akademika koji su nosioci priznanja najbolji sportista Crne Gore su: Dano Pantić (1992.), Dragoljub Radulović (1995.), Srđan Mrvaljević (2011.), koji je takoođe nosilac najvećeg opštinskog priznanja 18.septembar. Nikola Gušić je 2014. godine u izboru sportskih novinara Crne Gore proglašen za najboljeg sportistu Crne Gore. Milić Ilić je za trenerske uspjehe proglašavan za najuspješnijeg sportskog trenera Nikšića sedam puta (1992, 1995, 1996, 1997,1999, 2005. i 2006. godine). Sportski radnici iz Akademika koji su proglašavani za najbolje u Nikšiću su: Petar Ilić (1985.), Vasilije Blečić (1991.), Martinović Dušan (1993.), Dejan Pavličić (1995.), Boro Odalović (1997.), Ljubomir Nikolić (2004.), i Novica Milović (2014.).
-Ljubomir Nikolić
