KARATE TRADICIJA NIKŠIĆA
Karate klub ”Nikšić” osnovan je 1971. godine. Prvi predsjednik kluba bio je Dragan Kontić, a prvi trener Radoslav Božović. Klub je okupio veliki broj polaznika.
Borilački sportovi (boks, džudo i karate) od početka organizovanog treniranja u Nikšiću, privlačili su veliki broj naših sugrađana koji su se masovno uključivali u njihov rad. U želji da uz svoje fizičke predispozicije, savladavanjem elementarnih tehnika u ovim sportovima, ostvare svoje sportske uspjehe i postignu što zapaženije rezultate, kako na nivou bivše države Jugoslavije tako i šire. Stoga i ne čudi što su upravo u tim pojedinačnim borilačkim sportovima naši sugrađani postizali značajne rezultate, koji su prevazilazili lokalne, republičke i savezne okvire.
Trener Mrvaljević, D. Božović, Ognjenović, Maksimović, Vušović, Knežević
Donji red: Karadžić, Đoković i R. Božović
Karate klub ”Nikšić” osnovan je 1971. godine. Prvi predsjednik kluba bio je Dragan Kontić, a prvi trener Radoslav Božović. Klub je okupio veliki broj polaznika. Po završetku studija 1976. godine Vladimir Mrvaljević se uključuje u stručni rad kluba. To je vrijeme kada klub omasovljava svoje aktivnosti i kada se vježbalo sa svim uzrasnim kategorjama od pionira, juniora, seniora i rekreativaca.
Najznačajniji ekipni rezultati koji je ostvario Klub su tri titule ekipnog prvaka SFRJ. Svakako najdraža je prva ekipna titula osvojena 1982. godine. Tada je po prvi put organizovana Prva savezna karate liga, a na inicijativu Bogdana Muratovića, tada predsjednika KS Makedonije i Vladimira Mrvaljevića trenera u KK Nikšić. U izuzetno jakoj konkurenciji, liga na kojoj su učestovali svi najbolji jugoslovenski klubovi, ostvaren je veliki uspjeh. Ujedno je to bila i prva ekipna titula koju je ostvario neki sportski kolektiv iz Crne Gore u borilačkim sportovima na nivou Jugoslavije. Ovaj uspjeh ostvarili su sledeći takmičari: Dragoslav Božović, Radoslav Božović, Dragan Ognjenović, Zoran Maksimović, Radojica Knežević, Miodrag Vušović, Ranko Karadžić i drugi predvođeni trenerom Vladimirom Mrvaljevićem. Isti uspjeh ponovljen je i 1986. godine, kada je po drugi put osvojena titula ekipnog prvaka Jugoslavije. U neizvjesnoj završnici Nikšićani su trijumfovali ispred novosadske Vojvodine sa bodom prednosti. Za ekipu su nastupali Dragan Ognjenović, Dragoljub Fatić, Vlatko Bojović, Ranko Jašović, Veselin Dragnić, Zoran Maksimović, Radojica Knežević, braća Džakovići …Treću titulu ekipnog prvaka Jugoslavije karatisti su osvojili 1988. godine. Ovu titulu su osvojili sledeći takmičari Dragan Ognjenović ( koji je bio i trener Kluba), Dragoljub Fatić, Ranko Jašović, Radojica Knežević, Zoran Maksimović, Antić , Božović …
Velike uspjehe klub je ostvarivao i u pojedinačnoj konkurenciji, kako na jugoslovenskim tako i na svjetskim i evropskim takmičenjima. Dragoslav-Zeko Božović, Dragan-Bato Ognjenović, Vlatko Bojović, Miodrag Vušović, Vladimir Joković, Dragoljub Fatić i drugi takmičari kluba su svojim rezultatima prevazišli okvire grada i tadašnje države i osvajali medalje na balkanskim, mediteranskim, evropskim i svjetskim takmičenjima.
Rad u Klubu se do sredine osamdesetih godina prošlog vijeka, zbog nedostatka sopstvenog prostora, odvijao po fiskulturnim salama škola u gradu. Tada je uz pomoć RSD Čelik, napravljen sopstveni prostor za vježbanje veličine 100 kvadrata, u prizemnju popularne “Desetke”, prvi takve vrste u Crnoj Gori. Ovo je značajno uticalo na omasovljenje Kluba, pa je tada brojao i do 500 članova.
Klub je na osnovu postignutih rezultata dugo bio među najuspješnijim sportskim kolektivima grada i Crne Gore. Za najuspješniju sportsku organizaciju Nikšića proglašen je 1986.godine.
DRAGOSLAV-ZEKO BOŽOVIĆ je rođen 1949. godine u Nikšiću, gdje je završio osnovnu i srednju školu. Fakultet političkih nauka je završio u Beogradu.
Kapiten i najbolji takmičar, Zeko Božović, sa peharom prvaka SFRJ
Karateom se počeo baviti kao student u Beogradu u KK “Crvena zvezda”. Svoje prve nastupe u dresu beogradskog kluba obilježili su uspjesi. Tako je na prvenstvu Jugoslavije 1975. godine u Banja Luci osvojio prvo mjesto u apsolutnoj kategoriji. Povratkom u KK Nikšić nastavlja sa uspjesima, pa je na prvenstvima Jugoslavije u apsolutnoj kategoriji u Skoplju 1976. godine osvoio treće mjesto, 1980. godine u Zagrebu drugo mjesto, 1981. godine u Prilepu prvo mjesto, 1982. godine u Našicama takoođe prvo mjesto i 1983.godine u Prilepu drugo mjesto. Kao standardni reprezentativac, nastupao je u dresu reprezentacije Jugoslavije na evropskim i svjetskim prvenstvima, gdje je postizao izvanredne rezultate. Tako je na prvenstvu Evrope 1975. godine u Milanu u apsolutnoj kategoriji osvojio drugo mjesto, dok je u borbama ekipno bio treći. Sledeće godine takođe u Milanu i na istom takmičenju, ponovio je uspjeh u pojedinačnoj konkurenciji u apsolutnoj kategoriji osvajanjem drugog mjesta, dok je u borbama ekipno osvojio prvo mjesto. Veoma uspješne nastupe na prvenstvima Evrope imao je i u kasnijim nastupima, pa je u Beogradu 1978. godine ponovo osvojio prvo mjesto u borbama ekipno, u Briselu 1979. bio je drugi, 1980. godine u Bregencu (Austrija) treći, kao i u Mančesteru 1981. godine. Sledeće godine na istom takmičenju u Cirihu zauzeo je druga mjesta , u borbama ekipno i u kata timu. Uspješne nastupe imao je i na prvenstvima svijeta. Na svjetskom prvenstvu 1975. godine u Los Anđelesu u apsolutnoj kategoriji plasirao se od 8-16 mjesta, u Tokiju 1977. godine u borbama ekipno bio je četvrti, dok se 1980. godine u Bremenu plasirao od 8-12 mjesta. Dao je veliki doprinos osvajanju dvije ekipne titule prvaka Jugoslavije koje je KK Nikšić osvoio 1982. i 1986. godine. Za izuzetne ostvarene takmičarske rezultate 1976. godine izabran je među 10 najuspješnijih sportista Jugoslavije. U periodu od 1981. do 1986. godine bio je selektor reprezentacije Jugoslavije i vodio je sa puno uspjeha državni tim na pet evropskih i dva svjetska prvenstva, gdje su naši karatisti osvajali titule prvaka Evrope u katama, kata timovima i borbama (Usanagić), kao i medalje na prvenstvima svijeta i Evrope. U periodu od 1998. do 2002. godine bio je predsjednik Stručnog savjeta Karate saveza Jugoslavije, a od 2002. do 2006. godine predsjednik Karate saveza SCG.
Za uspješan rad u karate sportu, i kao takmičar, trener i funkcioner, više puta je bio dobitnik zlatne značke SOFK-e Jugoslavije, biran među deset najboljih sportista Jugoslavije. Za najuspješnijeg sportistu Nikšića proglašavan je dva puta i to 1981. i 1982. godine.
DRAGAN-BATO OGNJENOVIĆ (1957-1996.) je rođen u Nikšiću, gdje je završio osnovnu i srednju školu. Fakultet za fizičku kulturu i Višu trenersku školu završio je u Beogradu.
Dragan Bato Ognjenović
Ognjenović se kao srednjoškolac počeo baviti karateom u KK Nikšić. Kao izuzetno talentovan i radan, nakon samo tri godine bavljenja karateom postao je standardni prvotimac kluba i reprezentativac Jugoslavije. Za reprezentaciju Jugoslavije je debitovao na Evropskom prvenstvu u Beogradu 1978. godine, gdje je u borbama ekipno osvojio zlatnu medalju. Standardni reprezentativac je bio od 1977. do 1986. godine i u tom periodu imao je preko sto reprezentativnih nastupa. Petostruki je prvak Crne Gore u apsolutnoj i teškoj kategoriji, prvak SFRJ bio dva puta (1983. i 1984. godine), dok je tri puta bio vicešampion u apsolutnoj i teškoj kategoriji. Učesnik je četiri evropska i dva svjetska prvenstva. Bio je ekipni prvak Evrope u Beogradu, a ekipni viceprvak dva puta (1982. u Cirihu i 1986. u Beču). Takođe je bio osvajač brojnih internacionalnih turnira. U zadnje dvije godine nastupa za reprezentaciju Jugoslavije, bio je i njen kapiten. Na otvorenom prvenstvu Njujorka u karateu 1986. godine (nezvanično prvenstvo svijeta) u jednom danu imao je jedanaest borbi i sve ih riješio u svoju korist. Na tom takmičenju je proglašen za najboljeg i najatraktivnijeg borca. Njegov doprinos uspjesima koje je postizao Karate klub Nikšić bio je ogroman. Uz tri titule ekipnog prvaka Jugoslavije kao takmičar, trećoj tituli dao je doprinos i kao trener Kluba. Usješnu sportsku karijeru nastavio je i u ful kontaktu i kik-boksu. Prvi meč u ful kontaktu imao je 1986. godine, na prepunom Malom stadionu u Nikšiću, protiv svjetskog prvaka Branka Cikatića iz Splita, i riješio ga je pobjedom. Potom je nastavio sa pobjedama, da bi 1991. godine u Podgorici u meču za titulu profesionalnog prvaka Evrope, nokautom u drugoj rundi pobijedio Holanđanina Renea u tako postao šampion u lako-teškoj kategoriji. Svjetski prvak u kik-boksu u verziji profesionalne ISKA federacije postao je 1993. godine u Podgorici. Sledeće godine u Novom Sadu je odbranio titulu i postao dvostruki svjetski šampion. Za najboljeg kik-boksera svijeta izabran je 25. oktobra 1995. godine, kada je bio pozvan da u Hjustonu održi seminar najboljim kik bokserima svijeta, ali na žalost smrt je bila brža.
Pored uspješne sportske karijere Bato se dokazao i trenerske poslove. Kao trener radio je u karate klubovima Nikšić i Sutjeska. Bio je trener muške i ženske kadetske i juniorske reprezentacije Jugoslavije, kao i selektor seniorske reprezentacije SFRJ 1989. godine. Bio je i predsjednik komisije za polaganje za pojaseve na nivou Jugoslavije. Inače je posjedovao zvanje majstora karatea peti dan.
Dobitnik je velikog broja značajnih domaćih i stranih nagrada i priznanja. Najznačajnije je priznanje zlatna plaketa Njujorka, koju je dobio 1986. godine. Autor je knjige „Put šampiona« koja je publikovana poslije njegove smrti. Za najuspješnijeg sportistu Nikšića biran je 1983. godine, dok je još desetak puta bio biran među deset najuspješnijih.
“Laureati nikšićkog sporta (1970-2015)”,
autora: Ljubomira Ljuce Nikolića i
Radovana Raca Mijanovića
