U ponedjeljak, 28. novembra u Nikšićkom pozorištu u 20h, otvorena je izložba „KINEMATOGRAFIJA U NIKŠIĆU“, autora Moma Rebića i Maksima Vujačića, dok je nakon otvaranja izložbe bio projektovan dugometražni dokumentarni film „JEDAN DAN ŽIVOTA“, Momira Matovića. Organizator događaja bili su JU Nikšićko pozorište u okviru Programa podrške razvoju kulture u Nikšiću.
Božo Vukotić, Momo Rebić, Pajo Kovačević, Mišo Drašković, Vladimir Šestović
Pored fotografija i dokumenata vezanih za razvoj kinematografije u Nikšiću, izložena je i tehnika za filmske projekcije, a eksponati će ostati u Nikšićkom pozorištu kao dio stalne postavke. O postavci kao i o hronološkom razvoju kinematografije u Nikšiću sa akcentom na „zlatnem dobu“ nikšićkog bioskopa, sedamdesetim godinama prošlog vijeka, govorili su nekadašnji radnici bioskopa Momo Rebić, autor izložbe i kinooperater, Božo Vukotić- kinooperater i Mišo Drašković – novinar. Izložbu je otvorio Vladimir Šestović, glavni i odgovorni urednik Novina Nikšića. Tehnička pomoć u realizaciji izložbe je Vlado Bigović.
Govor Vladimira Šestovića prenosimo integralno:
„Dame i gospodo, dobro veče. Prije svega želim da vas pozdravim, da se zahvalim sto ste došli da propratite i svojim prisustvom uveličate ovu izložbu posvećenu kinematografiji u Nikšiću. Želim i da se zahvalim organizatorima koji su mi ukazali veliku čast pozivom da otvorim ovu svečanost. Svi znamo da je prije dvije godine kinematografija našeg grada zakoračila u drugi vijek postojanja, a to je tradicija kojom svi moramo da se ponosimo. Ova izložba samo je dio aktivnosti koju su organizatori sproveli u protekle dvije godine, a sve u cilju promovisanja jednog vijeka nikšićke kinematografije, tako da me raduje to što vidim je sve veći broj nas koji iskreno zelimo da otrgnemo od zaborava, očuvamo i promovišemo bogatu kulturnu baštinu našeg grada, a Nikšić to svakako zaslužuje.
Ja često da kažem da jedan grad ne čine zgrade i arhitektonska zdanja, već ga čine ljudi, navike i gradski duh, pa tako sam mišljenja i da kulturu jednog grada ne mogu činjeti moderni LCD ekrani, niti kojekakvi vizuelni efekti, vec kulturno nasljeđe koje Nikšić zaista ima. Ponavljam, a svi to dobro znamo, da je prvi bioskop Branka Šobajića u Nikšiću otvoren prije više od jednog vijeka, a tom jubileju u Novinama Nikšića posvetili smo feljton u više nastavaka, jer su to bila vremena kada su se gradili temelji naše kulture.
Nadovezaću se kratko na izlaganje mojih uvaženih prethodnika i reći da je bioskop u Nikšiću imao je višestruku kulturno-društvenu ulogu, podstičući čak i razvoj muzičkih saznanja. Najnovije muzičke numere u svom vremenu, sa posebnim osvrtom na filmsku muziku dolazile su, osim preko nekoliko radio stanica i putem bioskopskog platna. Tako bi poznati nikšićki sluhisti odgledali film i usput zapamtili muziku, koju bi kasnije sa svojim orkestrima svirali građanstvu. Poznato je svima da su na taj način muziku u gradu širili braća Čolović. Kao primjer za to, možemo navesti film „Jedan dan života“, koji je po kazivanju ljudi iz te generacije, apsolutno morao biti izvor pojmanja ljepote i vrijednosti meksičke muzike, a koja u to vrijeme sigurno na drugi način ne bi mogla doći do uha stanovnika našeg grada.
Shodno prethodnoj priči o kinobusu koji je omogućio kinofikaciju i u najudaljenijim selima naše opštine, smatram da je magija filma oduvijek uzdizala ljudski duh, do te mjere da nimalo lak život tadašnjih poslijeratnih godina produhovi i učini lakšim, pa zar mu to i nije bila namjera? Uloga filma, odavno je dokazano, je nemjerljiva, i ima neprocjenjivi značaj za umjetničku stranu ličnosti svakog čovjeka, i da ona izreka da je film sedma umjetnost, nije puko rangiranje, uz dužno poštovanje prema ostalim vidovima umjetnosti, film odavno ravnomjerno prati njene zahtjevne korake.
Posebno mjesto u istorijatu nikšićkih bioskopa svakako pripada bioskopu 18. septembar, koji je na najbolji način popularizovao filmsku umjetnost u našem gradu i učinio je masovnom. Filmske projekcije prikazane na ovom mjestu pamtile su se i prepričavale, a kult filma rastao je iz godine u godinu i bio neizostavan dio odrastanja mnogih nikšićkih generacija. Nažalost, prestaje sa radom 2003. godine, a zborno mjesto ljubitelja filma postaje Scena 213.
Iskreno se nadam da sama izložba kojoj prisustvujemo, i sve aktivnosti koje se sprovode, a vezane su za sjećanje na našu kinematografiju, nijesu omaž nikšićkom bioskopu, već naprotiv, nadam se da su one podsticaj i opomena da se ova bogata tradicija mora nastaviti, sada u digitalnom dobu, ali praćena bogatim nasljeđem.
Dragi prijatelji, nadam se i da buduće generacije neće pominjati samo 60te i 70te godine prošlog vijeka, kao zlatni period bioskopa u Nikšiću, već da ce svojim radom i kreativnošću, a uz neophodnu podršku šire društvene zajednice, doprinijeti da se stvara novo zlatno doba nikšićke kinematografije, naravno u HD rezoluciji, a na to nas tradicija obavezuje.
Shodno pomenutim, iskrenim željama, ovu izložbu proglašavam otvorenom.“
Dugometražni dokumentarni film „JEDAN DAN ŽIVOTA“ Momira Matovića je snimljen u produkciji matFILMA iz Podgorice, a sufinasiran je sredstvima za kinematografiju Ministarstva kulture Crne Gore. Autorka muzike je Slobodanka Bobana Dabović, kamera operator i asistent je Relja Eraković, a organizator snimanja je Ljubo Kaličanin.
„Film „Jedan dan života” je posvećen svim dosadašnjim crnogorskim kinooperaterima koji su svojom ljubavlju prema filmu, pionirskom djelatnošću i umijećem doprinosili razvoju crnogorske kinematografije. Svi su oni bili jedini i pravi “amabasadori filma” dopirući i u najnepristupačnije djelove Crne Gore, donoseći neviđena čuda, otkrivajući jedan novi svijet i osmišljavajući jedan dan života“.
Autor teksta: Novine Nikšića
