BK Nikšić i Milan Nikčević
Za ostvarene uspješne rezultate u 1981. godini Bokserski klub Nikšić je dobio posebno priznanje grada. Klub je ostvario najveći sportski uspjeh osvojivši prvo mjesto u Drugoj bokserskoj ligi-grupa Istok , i u kvalifikacijama izborio status prvoligaša.
Ekipa BK Nikšić iz sedamdesetih godina 1973/74. Sa desna na lijevo: trener Mijatović, Lekić, Ćetković, M. Drašković, M. Nikčević, Radonjić, M. Bajagić, Đukanović, Vračar i Vuković
U organizaciji SOFK-e Nikšića, sve do 1982. godine, birani su na kraju godine najuspješniji sportisti i među njima najbolji sportista grada. Od 1982. godine birane su i najbolje sportske organizacije, kao i najbolji sportski radnik grada.
Za ostvarene uspješne rezultate u 1981. godini Bokserski klub Nikšić je dobio posebno priznanje grada. Klub je ostvario najveći sportski uspjeh osvojivši prvo mjesto u Drugoj bokserskoj ligi-grupa Istok , i u kvalifikacijama izborio status prvoligaša.
Početak boksa u Nikšiću vezan je za period posle rata (nezvanično 1947. godine) i dolazak sa Cetinja Milana-Minja Kankaraša, koji je bio osnivač i trener Kluba. Važnu ulogu u formiranju Kankaraša kao boksera imao je izvjesni profesionalni bokser iz Beča Hans Hort, inače ratni zarobljenik. Tada je Nikšić stvorena prva generacija vrsnih boksera predvođeni gorostasom nokauterom Milošem Jakovljevićem (zvani Torpedo), Anđelkovićem, Grbićem, Počekom, Perovićem, Lučićem… Od 1964. godine dolaskom Žarka Mijatovića za trenera u Klubu, počinje se sa organizovanijim radom. Klub se takmiči u republičkom rangu, kao i u prijateljskim mečevima van Crne Gore, da bi 1969. godine izborio nastup u Drugoj saveznoj ligi Jugoslavije. Posle nekoliko uspješnih sezona nastupanja u Drugoj ligi 1973. godine po prvi put su izborili status prvoligaša. Takmičari iz te generacije bili su braća Ratko i Nedeljko Jaredić, B. Radonjić, Pavle i Milan Nikčević, Spasoje Đukanović, Čedo Vračar, Boro Vuković, Klinc… Po drugi put postaju članovi Prve savezne lige 1981. godine. Ekipa je nastupali u sastavu S. Hajruši, Vlahović, Mijušković, braća Gardašević, Šturanović, Žižić, M. Nikčević, Knežević, Rudonjić.
Takmičeći se u Prvoj i Drugoj ligi SFRJ bokserski klub je iznjedrio veliki broj boksera, koji su ostavili dubok trag u istoriji jugoslovenskog boksa. Ništa manji broj nikšićkih boksera je uspješno nastupao u mnogim bokserskim klubovima širom Jugoslavije. Boks je u to vrijeme po uspjesima bio među najuspješnije sportive u Jugoslaviji, a BK Nikšić je bio u vrhu jugoslovenskog boksa. Stadion Malih sportova u Nikšiću je bio pretijesan da primi sve zainteresovane gledaoce da posmatraju nastupe nikšićkih boksera u Prvoj i Drugoj ligi. Tada su u Nikšiću nastupali, braneći boje svojih klubova, takvi bokserski asovi kao što su Mate Parlov, Marjan Beneš, Svetomir Belić, Mirko Puzović, Ace Rusevski, Bratislav Ristić,Azis Salihu i mnogi drugi.
Nažalost zlatno doba nikšićkog boksa je prošlost, i jedan takav uspješan sportski kolektiv se nalazi takoreći pred gašenjem.
MILAN NIKČEVIĆ
Jedan od uspješnijih, koji je ostavio dubok trag u istoriji kluba i kao takmičar a kasnije i kao trener je Milan Nikčević. Nikčević je rođen 1954. godine u Nikšiću, gdje je završio osnovnu i srednju tehničku školu. Radio je u “Željezari“ Nikšić, u “Inženjeringu“.
Milan Nikčević slavi pobjedu
Boksom se počeo baviti od 1969. godine u BK Nikšić. Odabrao je boks zato što su mu sportski uzori bili legende Jugoslovenskog i svjetskog boksa Mate Parlov i Svetomir Belić. Punu boksersku afirmaciju je stekao u matičnom klubu, za koga je nastupao sve do 1979. godine. U to vrijeme boks je na prostorima Juoslavije bio jedan od najtrofejnijih i veoma masovnih sportova, pa je osvajanje jugoslovenske medalje bio pravi podvig. Njemu je to pošlo za rukom više puta i u omladinskoj i u seniorskoj konkurenciji. Titulu omladinskog prvaka Jugoslavije osvojio je 1972. godine u Beogradu. Isti uspjeh je ponovio 1974. godine u konkurenciji mladih do 21 godinu takođe u Beogradu. Tri puta je osvajao bronzane medalje u seniorskoj konkurenciji (1973. 1974. i 1979. godine), što je to bilo teško u njegovoj težinskoj kategoriji (polusrednja), gdje su nastupali takvi bokserski asovi kao što su Svetomir Belić, Žika Jelisijević, Danilo Jovanović, Milenko Rubelj i drugi, sve nosioci evropskih i svjetskih odličja. Veoma je uspješan bio u ekipnim nastupima za klub, takmičeći se u prvoj i drugoj bokserskoj jugoslovenskoj ligi. U sezoni 1979/80. godine, kao pojačanje nastupa za BK Budućnost Titograd, sa kojom osvaja titulu ekipnog viceprvaka Jugoslavije. Potom se ponovo, jednu sezonu vraća u Nikšić, gdje je sa ekipom izborio prvoligaški status. Od 1981. do 1990. godine nastupa za BK Metalac-Kraljevo. U novom klubu imao je puno uspjeha, takmičeći se uglavnom u Drugoj saveznoj ligi. Kao potencijalni reprezentativac, nastupao je kao član reprezentacije na mnogim međunarodnim turnirima. Tako je na međunarodnom turniru “Crni dijamant“ u Katovicama osvoio bronzanu medalju. Na saveznom turniru “Zlatni gong“ u Skoplju, gdje su nastupale reprezentacije mnogih bokserskih velesila, osvojio je srebrnu medalju, pošto je u finalu poražen od Slobodana Kačara, kasnije olimpijskog šampiona. Kao jednu od najznačajnijih pobjeda smatra i pobjedu nad bugarskim šampionom Rašidovim, prvakom Evrope i olimpijskim viceprvakom, na prijateljskom meču BK Nikšić i BK Slavija- Sofija. Stariji ljubitelji ove plemenite vještine sigurno se sjećaju njegovih borbi sa Svetomirom Belićem, kada je svome uzoru pružao dostojan otpor.
Po okončanju karijere bio je trener BK Nikšić od 1994. do 2003. godine. Trenirao je između ostalih Milorada Gajovića, Nikolu Sjekloću, Mićka Žižića, Boška Draškovića … Bio je i trener reprezentacije Jugoslavije i reprezentacije Crne Gore. Obavljao je funkciju predsjednika trenerske organizacije Bokserskog Saveza Jugoslavije. Za najuspješnijeg trenera Nikšića proglašen je 2001. godine, kada je izabran i za najuspješnijeg bokserskog trenera Crne Gore.
U ringu: trener Milan Nikčević i tada mladi Boško Drašković
Laureati nikšićkog sporta (1970-2015)
Autori: Ljubomir Ljuca Niolić i Radovan RAco Mijanović
