Nikšićki pozorišni festivali (ll dio)
Tradicija Nikšićkog pozorišnog festivalaje nastavljena i 1998. godine četvrtim festivalom, zapravo trećim jugoslovenskim festivalom „Pozorište jednog glumca“, kod kojeg su se organizatori vratili starom aprilskom terminu.
“Dvije kristalne čaše” – Miša Janketić i Slobodan Marunović
Tradicija Nikšićkog pozorišnog festivala je nastavljena i 1998. godine četvrtim festivalom, zapravo trećim jugoslovenskim festivalom „Pozorište jednog glumca“, kod kojeg su se organizatori vratili starom aprilskom terminu. Ono što je posebno zanimljivo jeste činjenica da je sam festival te godine bio krunska manifestacija, kojom je obilježeno100 godina KUD “Zahumlje“, inače domaćina ovih pozorišnih svečanosti.
Tako je od 20. do 24. 04. 1998. godine Nikšić opet bio u pozorišnoj žiži regiona, sa osam predstava:
„Ekspresni za Minhen“, tekst Milan Matić, igra Marko Nikolić – Beograd, režija Aca Đorđević;
„Ja, Luka Vukalović, vojvoda ercegovački“, tekst Čedomir Baćović, igra Miro Nikolić – Nikšić; režija Radosav Jevrić;
„Jovana iz metroa“, tekst Vidosav Stevanović, igra Neda Arnerić – Beograd, režija Alisa Stojanović;
„Alo, ođe mobilni“, tekst Radivoje Bojičić, igra Vladan Gajović – Beograd, režija Radoslav-Zlatan Dorić;
„Svakodnevno pozorište“, tekst Bertold Breht, igra Danica Ristovska – Beograd, režija Ivana Vujić;
„Kočić, posljednji dani“; igra Boško Đurđević – Banja Luka;
„Djeca pakla“, tekst Jovan Bukelić, igra Đurđija Cvetić – Beograd, režija Vida Ognjenović;
„Gospođa Margerita“, tekst Roberto Ataide, igra Anđelika Simić Novi Sad;
Zanimljivo je da je, zbog tehničkih razloga izostala uvrštena predstava „Tebi iz jučerašnje“, u izvođenju Varje Đukić iz Podgorice.
Selektor je kao i na prošlogodišnjem festivalu bio Feliks Pašić. Predsjednica žirija ostala je ista – Mira Stupica, kao i jedan član – Zdravko Velimirović, dok je drugi bio Vojo Krivokapić.
Gustal salon
Sve predstave i reprize su izvođene u sali „Zahumlja“. Nagradu „Zahumlje „ dobila je Danica Ristovski, glumica iz Beograda, za ulogu u predstavi „Svakodnevno pozorište“ – Beogradskog Dramskog pozorišta, u režiji Ivane Vujić, po djelu Bertolda Brehta. „Danica Ristovski očarala je izuzetnom scenskom ekspresijom , u glumi, u pokretu , u tumačenju Brehtovih songova, u svemu što čini pozorište jednog glumca“ (iz saopštenja žirija).
Nagradu publike zavrijedio je Vladan Gajović, glumac iz Beograda, za predstavu “Alo, ođe mobilni“, Radivoja Bojičića.
Gustal salon
Nagrada za scenski govor „Veljko Mandić“, dodijeljena je Miru Nikoliću, glumcu iz Nikšića, za ulogu u predstavi „Ja, Luka Vukalović, vojvoda ercegovački“, autora Čedomira Baćovića, u režiji Radosava Jevrića, u produkciji KUD „Zahumlje“ iz Nikšića. Mirko Nikolić je tekst govorio na jednostavan , topao, ljudski način i tako nam približio epohu u kojoj je živio njegov junak.
Specijalna nagrada „Ex eguo“ pripala je Đurđiji Cvijetić, glumici iz Beograda , za ulogu u predstavi „Deca pakla“, u režiji Vide Ognjenović i produkciji Festivala monodrame i pantomime iz Zemuna, i Anđelki Simić glumici iz Novog Sada, za ulogu u predstavi „Gospođa Margerita“, od Roberta Altaide, u produkciji SNP iz Novog Sada.
„Đurđija Cvetić je priču o jednoj aktuelnoj i bolnoj temi vremena ispričala na uzbudljiv i potresan način, a Anđelka Simić nas je obradovala svojim talentom, svojim šarmom , svojom scenskom ljepotom i impresivnim vladanjem scenom“ – iz saopštenja žirija, koji je konstatovao da je bilo manje nagrada nego onih, koji su ih zaslužili, a da je program bio ujednačen i na visokom umjetničkom nivou.
I ovaj je festival imao vrlo bogat dodatni program – pored razgovora o predstavama priređen je omaž legendarnom glumcu CNP iz Podgorice, Boru Begoviću (1932-1993). Prikazani su filmovi u kojima je ostvario zapažene role („Lažni car“, „Lelejska gora“, „Iskušavanje đavola“, a predstavljena je knjiga „Zetski dom“ Milana Bakića).
Izvedene su nagrađene predstave „Optužujem sebe“, (Pavle Minčić, Beograd) i „Djetinjarije“ Tihomir Stanić, Beograd.
Zbog poznatih dešavanja u 1999. godini i vanrednog stanja u zemlji, nije postojala mogućnost da se isti organizuje, pa je razumljivo što izostao. Ali, ta godina će biti upamćena i po tome što je 13. maja svečano otvorena renovirana sala, sada „Scena 213“, a na osmoj sjednici SO Nikšić, (presjedavao dr Milorad Drljević), osnovana je JU Nikšićko pozorište.
“Do kraja i nazad, prijatelju moj” – Keti Rejnolds i Džonatan Tejlor (Bijes)
MEĐUNARODNI FESTIVAL GLUMCA
Poslije, opravdane jednogodišnje pauze, 2000. godine festival je obnovljen i opet je preimenovan, sada kao Međunarodni festival glumca. Bio je to peti festival, ali prvi ovoga ranga. Selektor Blagota Eraković, reditelj i članovi Goran Sultanović, glumac iz Beograda i Nikola Vavić, reditelj iz Podgorice, od 57 prijavljenih predstava, odabrali su 12, koje su odigrane na “Sceni 213“, Bedemu, „Zahumlju“ i Domu VJ.
Izabrane predstave:
„Julijete i Đustine“, Slovenačko omladinsko kazalište, režija Sebastijan Horvat;
„Lekcija“; Narodno pozorište Mostar, režija Borivoje Kandić;
„Gustal salon“, Zagrebačko kazalište mladih, režija Damir Šaban;
„Bijes“, „Nju Orleans“, igra Keti Rejnolds;
„ Pješčana slagalica“, režija Zoja Buzalovska;
„Koma“, Ruski duhovni centar- Moskva, „Glas“ i Pozorište Prijedor, režija Radenko Bilbija;
„Gđe đod sam bio, svud sam poginuo“; Pozorište „Slavija“ – Beograd, režija Radoslav- Zlatan Dorić;
„Kontejner sa pet zvijezdica“, „Zvezdara teatar“ – Beograd, režija Dušan Kovačević;
„Putnik“, „Zvezdara teatar“ – Beograd, tekst Dragoslav Mihailović;
„Ili – ili“, Pozorište „Boško Buha „ – Beograd, tekst Mirjana Ojdanić;
„Emigranti“, CNP Podgorica, režija Slobodan Milatović.
Piše: Mladen Kuček
